Temple info -3130 Krishna Chandra Temple, Ambika Kalna, Bengal. கிருஷ்ண சந்திரா கோயில்,அம்பிகா கல்னா, வங்காளம்
Temple info -3130
கோயில் தகவல் -3130
Krishna Chandra Temple – Ambika Kalna
Located on the eastern side of the Rajbari temple complex in Ambika Kalna, the Krishna Chandra temple was constructed in 1751 CE by Raja Tilok Chandra in the name of his mother Lakshmi Kumari Devi. He was also responsible for the Vijay Vaidyanath temple which is located immediately to the north.
There are only five Panchabimsati Ratna temples in West Bengal and three of them are located in Ambika Kalna (Lalji Temple, Krishna Chandra Temple and Gopalji Temple) of which two are here in the Rajbari temple complex. Krishna and Radha are worshipped here by the locals daily.
This Panchabimsati Ratna temple consists of three stories, with three pinnacles at each of the four corners of the first storey (3 x 4 = 12). Two pinnacles at each corner of the second storey (2 x 4 = 8). One pinnacle at each of the 4 corners of the third storey (1 x 4 = 4) and finally a single central pinnacle. So the total number of pinnacles totals 25 (12 + 8 + 4 + 1 = 25). Although there are many comparisons with the Lalji temple also in this complex, the Krishna Chandra temple has a square first storey as opposed to the Lalji Temple that has an octagonal first storey.
Aside from being a rare Panchabimsati Ratna temple, the Krishna Chandra temple is best known for showcasing some wonderful terracotta panels, mostly in quite good condition. As is typical for an 18th century terracotta temple in Bengal, the scenes are a mix of spiritual and secular, with the most complex depictions appearing in horizontal bands towards the base of the temple around the walls and columns.
In addition to documenting a “wider view” of these panels, I have focused in on a few below that I have managed to specifically identify. I’m sure there are many more that some of my readers could identify, so please do so if you feel compelled, and help me complete the picture (quite literally!).
Please click on any of the images to view them in a larger format.
In the above panel, Brahma returns to Krishna the cattle and herd boys that he had hidden in a cave. Krishna is often depicted playing the flute in this scene before the four-headed Brahma, who bows down acknowledging Krishna’s superiority. In this example we have Brahma superimposed twice in the same panel, standing up and then bowing. The herd boys and animals are shown within a box-like compartment showing their heads. The same scene on other Bengali temples sometimes shows the herd boys and cattle hidden beneath rocks, sometimes shown as interlocking curves.
The killing of Putana (panel above) is the first episodes of a series in which Krishna kills demons who threaten the welfare of the villagers. Putana is the ogress who feeds on young babies. Krishna sucks at her breast until she falls
down dead. This scene is particularly depicted on base friezes of seventeenth and eighteenth century temples, the ogress is shown as an enlarged reclining figure, the baby Krishna at her breast.
Krishna, the eighth incarnation of Lord Vishnu, was born in the prison of his maternal uncle Kamsa, the vicious ruler of Mathura. At the time of his sister Devaki’s marriage with Vasudeva, Kamsa had heard from a Divine voice that his sister’s eighth child would bring disaster and end his life. Hearing this, Kamsa imprisoned Devaki and Vasudeva soon after their marriage and killed seven of her children as they were born.
When Devaki gave birth to her eighth child, Vasudeva witnessed a miracle. The doors of the prison cell, which were all locked and protected by heavily armed guards, were open and unguarded. Vasudeva took the child out of the prison without any difficulty. In the central panel above we can see Vasudeva carrying the new-born Krishna towards some guards (their faces appearing at windows, one appears to be lying down, sleeping).
It was a dark night with heavy rain, and the flooded Yamuna waves rose high. A thousand-headed serpent, the great Adi-shesh, appeared suddenly and raised his hood to form an umbrella to protect Vasudeva and the eighth incarnation of Lord Vishnu – the infant Krishna – from the heavy rains. There was another miracle when the river Yamuna lowered its water providing a smooth path for Vasudeva to carry the newborn safely to Gokul, to his friend Nanda’s house. Centre right of the same narrative panel, we can see Vasudeva dipping the baby into the river Yamuna to make the waters fall. Also note the appearance of a canine-like animal, possibly a jackal, which frequently accompanies Vasudeva.
Nanda’s wife Yashoda had also given birth, to a girl child. Vasudeva exchanged the children and brought the baby girl back to prison. On the right of the panel we can see Yashoda and Vasudeva both holding babies, I’m not sure if the switch has taken place at this point.
Krishna killing the crane and python demons is a story depicted on base friezes and wall panels of the earliest temples (Haripurgarh), and are especially characteristic of eighteenth century temples. In fighting the crane demon, Bakasura, Krishna is shown forcing open the long sharp bill of the enlarged crane that strides toward him, sometimes with fluttering wings. The python demon, Aghasura, depicted with an enlarged coiled or looped body, is killed when Krishna punches the head of the demon, sometimes even plunging his hand down the demon’s throat.
கிருஷ்ண சந்திர கோவில் - அம்பிகா கல்னா
அம்பிகா கல்னாவில் உள்ள ராஜ்பரி கோயில் வளாகத்தின் கிழக்குப் பகுதியில் அமைந்துள்ள கிருஷ்ண சந்திர கோயில், கி.பி 1751 ஆம் ஆண்டில் ராஜா திலோக் சந்திராவால் அவரது தாயார் லட்சுமி குமாரி தேவியின் பெயரில் கட்டப்பட்டது. வடக்கே உடனடியாக அமைந்துள்ள விஜய் வைத்தியநாத் கோயிலுக்கும் அவர் பொறுப்பேற்றார்.
மேற்கு வங்காளத்தில் ஐந்து பஞ்சபிம்சதி ரத்னா கோயில்கள் மட்டுமே உள்ளன, அவற்றில் மூன்று அம்பிகா கல்னாவில் ( லால்ஜி கோயில், கிருஷ்ண சந்திர கோயில் மற்றும் கோபால்ஜி கோயில் ) அமைந்துள்ளன, அவற்றில் இரண்டு ராஜ்பரி கோயில் வளாகத்தில் உள்ளன. கிருஷ்ணரும் ராதையும் இங்கு உள்ளூர்வாசிகளால் தினமும் வழிபடப்படுகிறார்கள்.
இந்த பஞ்சபிம்சதி ரத்னா கோயில் மூன்று தளங்களைக் கொண்டுள்ளது, முதல் தளத்தின் நான்கு மூலைகளிலும் ஒவ்வொன்றிலும் மூன்று சிகரங்கள் உள்ளன (3 x 4 = 12). இரண்டாவது தளத்தின் ஒவ்வொரு மூலையிலும் இரண்டு சிகரங்கள் (2 x 4 = 8). மூன்றாவது தளத்தின் 4 மூலைகளிலும் ஒவ்வொன்றிலும் ஒரு சிகரம் (1 x 4 = 4) மற்றும் இறுதியாக ஒரு மைய சிகரம். எனவே மொத்த சிகரங்களின் எண்ணிக்கை 25 (12 + 8 + 4 + 1 = 25). இந்த வளாகத்தில் உள்ள லால்ஜி கோயிலுடன் பல ஒப்பீடுகள் இருந்தாலும் , கிருஷ்ண சந்திர கோயில் ஒரு சதுர முதல் தளத்தைக் கொண்டுள்ளது, இது எண்கோண முதல் தளத்தைக் கொண்ட லால்ஜி கோயிலுக்கு மாறாக உள்ளது.
அரிய பஞ்சபிம்சதி ரத்னா கோயில் என்பதைத் தவிர, கிருஷ்ண சந்திர கோயில் சில அற்புதமான டெரகோட்டா பலகைகளைக் காண்பிப்பதற்கும் மிகவும் பிரபலமானது, பெரும்பாலும் நல்ல நிலையில் உள்ளன. வங்காளத்தில் 18 ஆம் நூற்றாண்டின் டெரகோட்டா கோயிலுக்கு பொதுவானது போல, காட்சிகள் ஆன்மீக மற்றும் மதச்சார்பற்ற கலவையாகும், சுவர்கள் மற்றும் தூண்களைச் சுற்றி கோயிலின் அடிப்பகுதியை நோக்கி கிடைமட்ட பட்டைகளில் மிகவும் சிக்கலான சித்தரிப்புகள் தோன்றும்.
மேலே உள்ள பலகத்தில், பிரம்மா ஒரு குகையில் மறைத்து வைத்திருந்த கால்நடை மற்றும் மந்தை சிறுவர்களை கிருஷ்ணரிடம் திருப்பி அனுப்புகிறார். இந்தக் காட்சியில் கிருஷ்ணர் பெரும்பாலும் புல்லாங்குழல் வாசிப்பது போல சித்தரிக்கப்படுகிறார், நான்கு தலைகள் கொண்ட பிரம்மாவின் முன், கிருஷ்ணரின் மேன்மையை ஒப்புக்கொண்டு வணங்குகிறார். இந்த எடுத்துக்காட்டில், ஒரே பலகத்தில் பிரம்மா இரண்டு முறை மேலே வைக்கப்பட்டு, எழுந்து நின்று பின்னர் வணங்குகிறார். மந்தை சிறுவர்களும் விலங்குகளும் ஒரு பெட்டி போன்ற பெட்டிக்குள் தங்கள் தலைகளைக் காட்டுகின்றன. மற்ற வங்காள கோயில்களில் உள்ள அதே காட்சி சில நேரங்களில் மந்தை சிறுவர்களும் கால்நடைகளும் பாறைகளுக்கு அடியில் மறைந்திருப்பதைக் காட்டுகிறது, சில சமயங்களில் ஒன்றோடொன்று இணைக்கப்பட்ட வளைவுகளாகக் காட்டப்படுகிறது.
விஷ்ணுவின் எட்டாவது அவதாரமான கிருஷ்ணர், மதுராவின் கொடூரமான ஆட்சியாளரான தனது தாய் மாமன் கம்சனின் சிறையில் பிறந்தார். தனது சகோதரி தேவகி வாசுதேவரை மணந்த நேரத்தில், தனது சகோதரியின் எட்டாவது குழந்தை பேரழிவை ஏற்படுத்தி தனது வாழ்க்கையை முடிவுக்குக் கொண்டுவரும் என்று கம்சன் ஒரு தெய்வீகக் குரலில் கேள்விப்பட்டிருந்தார். இதைக் கேட்ட கம்சன், தேவகி மற்றும் வாசுதேவரை அவர்களின் திருமணத்திற்குப் பிறகு சிறையில் அடைத்து, அவர்கள் பிறந்த உடனேயே அவர்களின் ஏழு குழந்தைகளையும் கொன்றார்.
தேவகி தனது எட்டாவது குழந்தையைப் பெற்றெடுத்தபோது, வாசுதேவர் ஒரு அதிசயத்தைக் கண்டார். பலத்த ஆயுதம் ஏந்திய காவலர்களால் பூட்டப்பட்டுப் பாதுகாக்கப்பட்ட சிறை அறையின் கதவுகள் திறந்தே இருந்தன, காவலுக்கு இடமில்லாமல் இருந்தன. வாசுதேவர் எந்த சிரமமும் இல்லாமல் குழந்தையை சிறையிலிருந்து வெளியே அழைத்துச் சென்றார். மேலே உள்ள மையப் பலகையில், வாசுதேவர் புதிதாகப் பிறந்த கிருஷ்ணரை சில காவலர்களை நோக்கி எடுத்துச் செல்வதைக் காணலாம் (அவர்களின் முகங்கள் ஜன்னல்களில் தெரியும், ஒருவர் படுத்து தூங்குவது போல் தெரிகிறது).
கனமழையுடன் கூடிய ஒரு இருண்ட இரவு அது, வெள்ளம் சூழ்ந்த யமுனை அலைகள் உயர்ந்தன. ஆயிரம் தலைகள் கொண்ட ஆதிசேஷன் என்ற பாம்பு திடீரெனத் தோன்றி, வாசுதேவரையும், விஷ்ணுவின் எட்டாவது அவதாரமான குழந்தை கிருஷ்ணரையும் கனமழையிலிருந்து பாதுகாக்க ஒரு குடையை உருவாக்கத் தொடங்கியது. யமுனை நதி தனது தண்ணீரைக் குறைத்தபோது மற்றொரு அதிசயம் நிகழ்ந்தது, இது வாசுதேவருக்கு புதிதாகப் பிறந்த குழந்தையை கோகுலத்திற்கு, தனது நண்பர் நந்தாவின் வீட்டிற்கு பாதுகாப்பாக எடுத்துச் செல்ல ஒரு மென்மையான பாதையை வழங்கியது. அதே கதைப் பலகையின் மையத்தில் வலதுபுறத்தில், வாசுதேவர் குழந்தையை யமுனை நதியில் நனைத்து தண்ணீர் விழுவதைக் காணலாம். வாசுதேவருடன் அடிக்கடி வரும் ஒரு நாய் போன்ற விலங்கின், ஒருவேளை ஒரு நரியின் தோற்றத்தையும் கவனியுங்கள்.
நந்தாவின் மனைவி யசோதாவும் ஒரு பெண் குழந்தையைப் பெற்றெடுத்திருந்தார். வாசுதேவா குழந்தைகளை மாற்றிக் கொண்டு வந்து மீண்டும் சிறைக்குக் கொண்டு வந்தார். பலகையின் வலதுபுறத்தில் யசோதாவும் வாசுதேவாவும் குழந்தைகளைத் தூக்கிக் கொண்டிருப்பதைக் காணலாம், இந்த கட்டத்தில் மாற்றம் நடந்ததா என்று எனக்குத் தெரியவில்லை.
கிருஷ்ணர் கொக்கு மற்றும் மலைப்பாம்பு பேய்களைக் கொல்வது என்பது ஆரம்பகால கோயில்களின் (ஹரிபூர்கர்) அடித்தள சுவர் அலங்காரங்கள் மற்றும் சுவர் பேனல்களில் சித்தரிக்கப்பட்டுள்ள ஒரு கதையாகும், மேலும் இது பதினெட்டாம் நூற்றாண்டின் கோயில்களின் சிறப்பியல்பு. கொக்கு அரக்கனான பகாசுரனை எதிர்த்துப் போராடும் கிருஷ்ணர், விரிவாக்கப்பட்ட கொக்கின் நீண்ட கூர்மையான அலகை வலுக்கட்டாயமாகத் திறப்பது போலக் காட்டப்படுகிறார், அது சில நேரங்களில் படபடக்கும் இறக்கைகளுடன் தன்னை நோக்கி நகர்கிறது. விரிவாக்கப்பட்ட சுருள் அல்லது வளையப்பட்ட உடலுடன் சித்தரிக்கப்பட்டுள்ள அகசுரன் என்ற மலைப்பாம்பு அரக்கன், கிருஷ்ணர் அரக்கனின் தலையில் குத்தும்போது, சில சமயங்களில் தனது கையை அரக்கனின் தொண்டையில் மூழ்கடிக்கும் போது கொல்லப்படுகிறான்.
குறிப்பாக பதினெட்டாம் மற்றும் பத்தொன்பதாம் நூற்றாண்டு கோயில்களில், பாம்பு காளியாவை அடக்குவது ஒரு பிரபலமான மையக்கருவாகும். கிருஷ்ணர் பொதுவாக பாம்பு அரக்கனின் தலைமுடியில் நடனமாடுவதாக சித்தரிக்கப்படுகிறார், அந்த அரக்கனின் மனைவிகள்
பெண் உடல்களைக் கொண்டுள்ளனர், அவர்களின் கைகள் மரியாதைக்குரிய வணக்கத்தில் ஒன்றாக இணைக்கப்பட்டுள்ளன. எப்போதாவது பாம்பு அரக்கன் ஒரு சுருண்ட உடலைக் கொண்டிருப்பான் அல்லது கிருஷ்ணரை தோராயமாக ஒரு வட்டத்தில் சுற்றி வருகிறான்
Comments
Post a Comment