Temple info -1323 Jagadeeswarar Temple,Manamelkudi,Pudukkottai ஜகதீஸ்வரர் கோயில்,மணல்மேல்முடி,புதுக்கோட்டை

 Temple info -1323

கோயில் தகவல் -1323

Jagadeeswarar Temple, Manamelkudi, Pudukkottai

Basic information about the temple

Moolavar: Jagadeeswarar Ambal / Thayar: Jagatrakshambigai, Jagatrakshaki

Deity: Siva

Timing: 6 To 12 & 4.30 To 8

Temple Group: Vaippu Sthalam –

City / Town: Manamelkudi

District: Pudukkottai

Maps From (Click): Current Location Karaikudi (61 Km) Pudukkottai (74 Km)

Thanjavur (103 Km) Ramanathapuram (107 Km)

Location

Sthala puranam and temple information

This temple is a Tevaram Vaippu Sthalam that finds a passing reference in one of Sambandar’s pathigams. The reason for this reference is connected to the temple’s history, of being the avatara sthalam (birthplace) of Kulachirai Nayanar, one of the 63 Nayanmars, and who was hailed as Peru Nambi by Sambandar.

Kulachiraiyaar (to use the honorific) was a chieftain who was born in this place – Manamelkudi – and was a steadfast devotee of Siva, ever ready to serve Siva and any devotee of the Lord. He was the chief minister of Koon Pandyan, who had taken to Jainism. At the request of the queen Mangayarkarasi (another Saivite devotee who is also counted amongst the 63 Nayanmars), Kulachirayiaar went to Vedaranyam and was instrumental in getting Sundarar to come to Madurai to cure the king. Sundarar overcame various challenges from the Jains, to eventually cure the king who then reconverted to Saivism. In addition, the king suffered a hunched back (and hence his name Koon Pandyan) which was also cured, after which he was referred to as Nindra Seer Nedumaran (who later came to be regarded as a Nayanmar, for his devotion to Siva and services to Saivism). Kulachirayiaar is also said to have authored several bashyams (treatises) on various aspects of Saivism in his lifetime. Guru Puja for the Nayanar is conducted on Avani Anusham.

Because of the association with Kulachirai Nayanar, worshipping at this temple is believed to help with progress in one’s work, by way of promotions, transfers, etc.

Manamelkudi finds place in the Ramayanam as well. When Rama found out that Sita was in Lanka, he evaluated three places from where to cross the seas and reach the island. First was Vedaranyam, second was Manamelkudi, and the third was Rameswaram. On a map, it can be seen that all these three places have land jutting out into the sea, contrasted against an otherwise straight coastline. These three places also have Ramar Padam shrines located near the Siva temples there. (In the case of Manamelkudi, the Ramar Padam is at Idayanvayal, 29km away.)

The name Manamelkudi itself is a colloquialisation of Manal-Mel-Kudi (resting on the ground/sand), referring to the Siva Lingam here which rests directly on the earth, rather than on a peetham. More importantly, this place was virtually an island in ancient times, and that is also said to be the cause for this name.

In the maha mandapam is a separate shrine that houses vigrahams of Sambandar, along with Kulachirai Nayanar, Mangayarkarasi and Koon Pandiyan as Nindra Seer Nedumaran. This is the last place that the four of them worshipped together, and according to the sthala puranam, this is where Sambandar took leave of the other three, before proceeding back to the Chola kingdom.

The Vellar river runs about 2km north of this temple, which served as a notional border between what were traditionally called the Chola and Pandya domains.

The original temple here is regarded as extremely ancient. The structural temple is said to be from Pandya times, but has undergone several renovations since then. The temple is small, but very quiet and peaceful, and suitable for meditation.

The uncharacteristically long but narrow raja gopuram was built in the last 100 years or so. Outside the raja gopuram is a mandapam that serves as a rest area for devotees and travelers alike. Inside is a dhwajasthambam, followed by a Nandi. There is a small bali peetham behind Nandi. Straight ahead is the garbhagriham for Jagadeeswarar. To the left is the shrine for the four Nayanmars connected with this temple, and to the right is the Amman shrine.

In the koshtam, there are only Dakshinamurti and Durga. in the prakaram are Vinayakar, Murugan with his consorts Valli and Deivanai, Saraswati, Chandikeswarar, Bhairavar and a separate Navagraham shrine.

Other information for your visit

Contact

Venkataraman Gurukkal: 98655 34240

Phone: 75020 64449

உலகெங்கும் இன்று சைவ நெறி தழைத்தோங்குவதற்குக் காரணம், நாயன்மார்கள். புற சமயங்களால் தன் புகழ் மங்கியிருந்த சைவ சமயம் மீண்டும் எழவும் நாடெங்கும் சிவ வழிபாடு தழைத்து ஓங்கவும், நாயன்மார்களின் ஒப்பற்ற தியாகமும் முயற்சியுமே காரணம். தமிழகத்தில், சைவ வழிபாட்டில் முக்கியமான தலங்களில் ஒன்றாகக் கருதப்படுவது மதுரை. ஈசன் தன் பக்தர்களுக்கு அருள்பாலிக்க பல்வேறு திருவிளையாடல்கள் புரிந்து அருள்செய்ததும் இந்தத் தலத்தில்தான். அத்தகைய திருத்தலம், ஒரு காலத்தில் பிற சமயங்களின் ஆதிக்கத்தால் நிறைந்து விளங்கியது.

சிவ ஆலயங்கள் வழிபாடுகள் இன்றி மூடப்பட்டன. அப்படியே வழிபாடுகள் நிகழ்ந்தாலும் அதில் பெரும்பாலானோர் கலந்துகொண்டு வழிபட பயந்தனர். காரணம், அரசனை வழி நடத்திய பிற சமயத்தவர், கோயிலுக்கு வழிபட வரும் சைவர்களை அச்சுறுத்திவந்தனர். அந்த நிலையில்தான், 'நின்றசீர் நெடுமாறன்' என்னும் பாண்டிய மன்னனுக்கு அமைச்சராக வந்து சேர்ந்தார், குலச்சிறையார்.

குலச்சிறையார், மணல்மேல்குடி என்னும் தலத்தில் அவதரித்தவர். இந்தத் தலத்தில்தான் மாணிக்கவாசகப் பெருமான் எழுப்பிய ஜகதீஸ்வரர் ஆலயம் உள்ளது. குலச்சிறையார், இந்த ஆலயத்து இறைவனை வணங்கி பக்தியோடு வளர்ந்தார். சிவன் மேல் பக்தி பெருகியதுபோலவே அவருக்கு சிவனடியார் மீதும் பக்தி பெருகியது. அடியார்க்கு செய்யும் தொண்டே ஆண்டவருக்கு செய்யும் தொண்டு என்பதை அறிந்துகொண்டார்.

விபூதி, உருத்திராட்சம் தரித்து, ஐந்தெழுத்து மந்திரம் ஓதும் அனைத்து சிவனடியார்களையும் குலபேதம் பார்க்காது போற்றிவந்தார். நாள்தோறும் அமுது செய்விக்கும் திருத்தொண்டைச் செய்து, அவர்களுக்கு வேண்டியன செய்து அருளினார்.

மதுரையின் மன்னன் நின்றசீர் நெடுமாறப் பாண்டியன். சைவ சமயத்தைச் சேர்ந்தவனாக இருந்தபோதும், சமணர்களின் உபதேசங்களில் ஈடுபாடுகொண்டு, அவர்களின் சமயத்திற்கு மாறினார். இவரின் மனைவி மங்கையர்க்கரசியார். இவர், தீவிர சிவபக்தர். தன் கணவனின் சமய மாற்றத்தை நினைத்து மனம் வருந்தி, மீண்டும் சைவம் தழைக்க ஈசனை நாள்தோறும் வேண்டி வந்தார்.

இந்த நிலையில்தான் குலச்சிறையார், பாண்டியனின் அமைச்சராகப் பொறுப்பேற்றார். சைவ சமயத்தைச் சேர்ந்தவராக இருந்தபோதும் குலச்சிறையாரின் புத்திக்கூர்மையையும் குலபேதம் பாராட்டாத தன்மையையும் கண்டு, பாண்டியன் அவரை அமைச்சராக்கிக்கொண்டார். நல் அமைச்சருக்குண்டான இலக்கணங்களோடு விளங்கிய குலச்சிறையார், அரசனை மீண்டும் சைவ சமயம் தழுவச் செய்யும் நாளுக்காகக் காத்திருந்தார்.

ஒரு முறை திருஞான சம்பந்தர், பாண்டிய நாட்டுக்கு அருகில் இருந்த திருமறைக்காட்டுக்கு வந்ததாகத் தகவல் அறிந்தார் குலச்சிறையார். அன்னை உமையவளிடம் ஞானம் பெற்ற திருஞான சம்பந்தரை மதுரைக்கு அழைத்துவந்தால், இங்கிருக்கும் அஞ்ஞான இருளை அழித்துவிடலாம் என்று அரசி மங்கையர்க்கரசியாரிடம் தெரிவித்தார். உடனே மனம் மகிழ்ந்த அரசியும், ஞானசம்பந்தரை மதுரை அழைத்துவர ஏற்பாடுகள் செய்யச் சொன்னார். அதன்படி ஞான சம்பந்தரும் மதுரை மாநகரம் வந்தார்.

குலச்சிறையாரும் மங்கையர்க்கரசியும் சென்று ஞானசம்பந்தரைப் பணிந்தனர். அப்போது சம்பந்தர், "புற சமயச் சூழலில் தொண்டராக வாழும் உங்களைக் காண வந்தோம்" என்று சொல்லி இருவருக்கும் ஆசி வழங்கினார். இருவரும் ஞான சம்பந்தர் வழங்கிய திருநீற்றைப் பெற்றுக்கொண்டு அரண்மனை சென்றனர்.

'ஞானசம்பந்தர், மன்னனின் உள்ளத்தையும் மாற்றிவிடலாம்' என்று அஞ்சிய சமணர்கள், சம்பந்தர் இருந்த மண்டபத்தைத் தீக்கிரையாக்கினர். இதனால் மனம் வருந்திய சம்பந்தர், " தீ எய்தவரையே சென்று சேரட்டும்" என்று கூறினார். உடனே தீயின் வெப்பம் மன்னனின் வயிற்றைச் சென்றடைந்தது. மன்னன் தீராத வெம்மை நோயினால் அவதியுற்றார்.

சமணர்கள், தங்களால் இயன்ற அனைத்து வைத்தியங்களையும் மந்திரங்களையும் செய்தும் மன்னனின் நோய் நீங்கவில்லை. அரசியாரும் குலச்சிறையாரும் மன்னரை அணுகி, சம்பந்தரின் பெருமைகளை எடுத்துச் சொல்ல, மன்னரும் சம்பந்தரை சந்திக்கச் சம்மதித்தார். சம்பந்தர் கைத் திருநீறு பட்ட கணத்தில் பாண்டியனின் நோய் குணமடைந்தது. அந்த நேரத்தில், மன்னனை நிறைத்திருந்த அஞ்ஞான இருளும் அகன்று சிவஞானம் உண்டாயிற்று. மீண்டும் மதுரையில் சைவம் தழைத்து ஓங்கியது. பாண்டியமன்னன், பல்வேறு திருப்பணிகளைச் செய்து மென்மேலும் சைவ சமயத்தைத் தழைக்கச் செய்தார்.

இவை அனைத்திற்கும் காரணமாகத் திகழ்ந்தது குலச்சிறையாரின் பக்தியே ஆகும். அதனால்தான், 'பெருநம்பி' என்று அழைத்து சுந்தரமூர்த்தி சுவாமிகளும், 'குணங்கொடு பணியுங் குலச்சிறை'  என ஞான சம்பந்தரும் குலச்சிறையாரைப் போற்றிப்படியுள்ளனர்.