Temple info -1011 Mount Kailash, Tibet கைலாச மலை, திபெத். Padal Petra Sthalam No.272
Temple info -1011
கோயில் தகவல் -1011
Mount Kailash
Mount Kailash (also Kailasa; Kangrinboqê or Gang Rinpoche; Tibetan: གངས་རིན་པོ་ཆེ; simplified Chinese: 冈仁波齐峰; traditional Chinese: 岡仁波齊峰; Sanskrit: कैलास, IAST: Kailāsa), is a 6,638 m (21,778 ft) high peak in the Kailash Range (Gangdisê Mountains), which forms part of the Transhimalaya in the Ngari Prefecture, Tibet Autonomous Region, China.
Mount Kailash
Kailash-Barkha.jpg
Mount Kailash from the south
Highest point
Elevation
6,638 m (21,778 ft)
Prominence
1,319 m (4,327 ft)
Coordinates
31°4′0″N 81°18′45″E
Naming
Native name
གངས་རིན་པོ་ཆེ (Standard Tibetan)
Geography
Mount Kailash is located in TibetMount KailashMount Kailash
Burang County, Tibet
Autonomous Region
Country
China
Parent range
Gangdisê Range
Climbing
First ascent
Unclimbed
(mountaineering prohibited currently)
The mountain is located near Lake Manasarovar and Lake Rakshastal, close to the source of some of the longest Asian rivers: the Indus; Sutlej; Brahmaputra; and Karnali, also known as Ghaghara (a tributary of the Ganges) in India. Mount Kailash is considered to be sacred in four religions: Hinduism; Bon; Buddhism; and Jainism.
Etymology
The mountain is known as “Kailāsa” (कैलास; var. Kailāśa कैलाश) in Sanskrit. The name also could have been derived from the word “kelāsa” (केलास), which means "crystal".
In his Tibetan-English dictionary, Chandra (1902: p. 32) identifies the entry for 'kai la sha' (Wylie: kai la sha) which is a loan word from Sanskrit.
The Tibetan name for the mountain is Gang Rinpoche (Tibetan: གངས་རིན་པོ་ཆེ་; simplified Chinese: 冈仁波齐峰; traditional Chinese: 岡仁波齊峰). Gang or Kang is the Tibetan word for snow peak analogous to alp or hima; rinpoche is an honorific meaning "precious one" so the combined term can be translated "precious jewel of snows". Alice Albinia lists some of the names for the mountain, and its religious significance to various faiths:
"Tibetan Buddhists call it Kangri Rinpoche; 'Precious Snow Mountain'. Bon texts have many names: Water's Flower, Mountain of Sea Water, Nine Stacked Swastika Mountain. For Hindus, it is the home of the Hindu god Shiva and it is believed that Shiva resides there.
Another local name for the mountain is Tisé mountain, which derives from ti tse in the Zhang-Zhung language, meaning "water peak" or "river peak", connoting the mountain's status as the source of the mythical Lion, Horse, Peacock and Elephant Rivers, and in fact the Indus, Yarlung Tsangpo/Dihang/Brahmaputra, Karnali and Sutlej all begin in the Kailash-Lake Manasarovara region.
Religious significance
In Hinduism, it is traditionally recognized as the abode of Shiva, who resided there along with his consort goddess Parvati and their children, Ganesha and Kartikeya.
In the Uttara Kanda section of the epic Ramayana, it is said that Ravana attempted to uproot the Mount Kailash as retaliation to lord Shiva, who in turn, pressed his right big toe upon the mountain, trapping Ravana in between. This version of lord Shiva is also referred to as Ravananugraha, or favour form to Ravana while seated in mount Kailash.
According to the epic Mahabharata, it is said that the Pandava brothers, along with their wife Draupadi, trekked to the summit of mount Kailash on their path to liberation, as it is considered to be a gateway to Heaven, also known as Swarga Loka.
According to Charles Allen, one description in the Vishnu Purana of the mountain states that its four faces are made of crystal, ruby, gold, and lapis lazuli. It is a pillar of the world and is located at the heart of six mountain ranges symbolizing a lotus.
Pilgrimage
Jain pilgrims paying obeisance to Tirthankar Rishabhdeva, and reciting the Bhaktamara Stotra near Kailash.
Every year, thousands make a pilgrimage to Kailash, following a tradition going back thousands of years. Pilgrims of several religions believe that circumambulating Mount Kailash on foot is a holy ritual that will bring good fortune. The peregrination is made in a clockwise direction by Hindus and Buddhists, while Jains and Bönpos circumambulate the mountain in a counterclockwise direction.
The path around Mount Kailash is 52 km (32 mi) long. Some pilgrims believe that the entire walk around Kailash should be made in a single day, which is not considered an easy task. A person in good shape walking fast would take perhaps 15 hours to complete the entire trek. Some of the devout do accomplish this feat, little daunted by the uneven terrain, altitude sickness and harsh conditions faced in the process. Indeed, other pilgrims venture a much more demanding regimen, performing body-length prostrations over the entire length of the circumambulation: The pilgrim bends down, kneels, prostrates full-length, makes a mark with his fingers, rises to his knees, prays, and then crawls forward on hands and knees to the mark made by his/her fingers before repeating the process. It requires at least four weeks of physical endurance to perform the circumambulation while following this regimen. The mountain is located in a particularly remote and inhospitable area of the Tibetan Himalayas. A few modern amenities, such as benches, resting places, and refreshment kiosks, exist to aid the pilgrims in their devotion. According to all religions that revere the mountain, setting foot on its slopes is a dire sin. It is a popular belief that the stairways on Mount Kailash lead to heaven.
Mani stones on the Kailash path.
Because of the Sino-Indian border dispute, pilgrimage to the legendary abode of Shiva was stopped from 1954 to 1978. Thereafter, a limited number of Indian pilgrims have been allowed to visit the place, under the supervision of the Chinese and Indian governments either by a lengthy and hazardous trek over the Himalayan terrain, travel by land from Kathmandu or from Lhasa where flights from Kathmandu are available to Lhasa and thereafter travel over the great Tibetan plateau by car. The journey takes four night stops, finally arriving at Darchen at an elevation of 4,600 m (15,100 ft), a small outpost that swells with pilgrims at certain times of the year. Despite its minimal infrastructure, modest guest houses are available for foreign pilgrims, whereas Tibetan pilgrims generally sleep in their own tents. A small regional medical center serving far-western Tibet and funded by the Swiss Ngari Korsum Foundation was built here in 1997.
Walking around the mountain—a part of its official park—has to be done on foot, pony or domestic yak, and takes some three days of trekking starting from a height of around 15,000 ft (4,600 m) past the Tarboche (flagpole) to cross the Drölma pass 18,200 ft (5,500 m), and encamping for two nights en route. First, near the meadow of Dirapuk gompa, some 2 to 3 km (1.2 to 1.9 mi) before the pass and second, after crossing the pass and going downhill as far as possible (viewing Gauri Kund in the distance).
Geology
The north face of Mount Kailash.
The region around Mount Kailash and the Indus headwaters area is typified by wide-scale faulting of metamorphosed late Cretaceous to mid Cenozoic sedimentary rocks which have been intruded by igneous Cenozoic granitic rocks. Mount Kailash appears to be a metasedimentary roof pendant supported by a massive granite base. The Cenozoic rocks represent offshore marine limestones deposited before subduction of the Tethys oceanic crust. These sediments were deposited on the southern margin of the Asia block during subduction of the Tethys oceanic crust before the collision between the Indian and Asian continents.
Mountaineering
Due to its religious significance, Kailash remains an unclimbed mountain.
In 1926, Hugh Ruttledge studied the north face, which he estimated was 6,000 feet (1,800 m) high and "utterly unclimbable" and thought about an ascent of the northeast ridge, but he ran out of time. Ruttledge had been exploring the area with Colonel R. C. Wilson, who was on the other side of the mountain with his Sherpa named Tseten. Wilson said that Tseten told him: "'Sahib, we can climb that!' ... as he too saw that this [the SE ridge] represented a feasible route to the summit." Wilson went on to explain that although he was serious about climbing Kailash, he ran into unexpected difficulties: "Just when I discovered an easy walk to the summit of the mountain, heavy snow began to fall, making the ascent impossible."
Herbert Tichy was in the area in 1936, attempting to climb Gurla Mandhata. When he asked one of the Garpons of Ngari whether Kailash was climbable, the Garpon replied: "Only a man entirely free of sin could climb Kailash. And he wouldn't have to actually scale the sheer walls of ice to do it – he'd just turn himself into a bird and fly to the summit."
Reinhold Messner was given the opportunity by the Chinese government to climb in the mid-1980s but he declined.
In 2001, reports emerged that the Chinese had given permission for a Spanish team to climb the peak, which caused an international backlash. Chinese authorities disputed the reports, and stated that any climbing activities on Mt Kailash were strictly prohibited. Reinhold Messner, who condemned the reported Spanish plans, said:
"If we conquer this mountain, then we conquer something in people's souls. I would suggest they go and climb something a little harder. Kailas is not so high and not so hard."
கைலாச மலை
"கைலாஷ்" மற்றும் "கைலாசா" இங்கு வழிமாற்று. பிற பயன்பாடுகளுக்கு, கைலாஷ் (தெளிவு நீக்கம்) மற்றும் கைலாசா (பேண்ட்) ஆகியவற்றைப் பார்க்கவும் .
கைலாஷ் மலை ( கைலாசா ; காங்ரின்போக் அல்லது கேங் ரின்போச்சே ; திபெத்தியன் : གངས་ རིན་ པོ་ ཆེ ; எளிமைப்படுத்தப்பட்ட சீனம் _ _ _ _ _ _ _ _ 6,638 மீ (21,778 அடி) உயரமான சிகரம் கைலாஷ் மலைத்தொடரில் (Gangdisê Mountains), இது சீனாவின் திபெத் தன்னாட்சிப் பகுதியான Ngari ப்ரிஃபெக்சரில் உள்ள டிரான்ஷிமாலயாவின் ஒரு பகுதியாகும் .
கைலாச மலை
கைலாஷ்-பர்கா.jpg
தெற்கிலிருந்து கைலாஷ் மலை
மிக உயர்ந்த புள்ளி
உயரம்
6,638 மீ (21,778 அடி)
முக்கியத்துவம்
1,319 மீ (4,327 அடி)
ஒருங்கிணைப்புகள்
31°4′0″N 81°18′45″E
பெயரிடுதல்
இவரது பெயர்
གངས་རིན་པོ་ཆེ ( நிலையான திபெத்தியன் )
நிலவியல்
கைலாஷ் மலை திபெத்தில் அமைந்துள்ள
து
கைலாச மலை
புராங் கவுண்டி , திபெத் தன்னாட்சிப் பகுதி
நாடு
சீனா
பெற்றோர் வரம்பு
Gangdisê வரம்பு
ஏறும்
முதல் ஏற்றம்
ஏறாதது (தற்போது மலையேறுவது தடைசெய்யப்பட்டுள்ளது)
இந்த மலையானது மானசரோவர் ஏரி மற்றும் ரக்ஷஸ்டல் ஏரிக்கு அருகில் அமைந்துள்ளது, மிக நீளமான ஆசிய நதிகள் சிலவற்றின் மூலத்திற்கு அருகில் உள்ளது : சிந்து ; சட்லெஜ் ; பிரம்மபுத்திரா ; மற்றும் கர்னாலி, இந்தியாவில் ககாரா ( கங்கையின் துணை நதி ) என்றும் அழைக்கப்படுகிறது. கைலாஷ் மலை நான்கு மதங்களில் புனிதமாக கருதப்படுகிறது:
சொற்பிறப்பியல்
இந்த மலை சமஸ்கிருதத்தில் " கைலாசா " ( कैलास ; var. Kailāśa कैलाश ) என்று அழைக்கப்படுகிறது. இந்த பெயர் " கெலாசா " ( கெலாஸ் ) என்ற வார்த்தையிலிருந்து பெறப்பட்டிருக்கலாம், அதாவது "படிகம்".
அவரது திபெத்திய-ஆங்கில அகராதியில், சந்திரா (1902: ப. 32) சமஸ்கிருதத்திலிருந்து கடன் வார்த்தையான 'கை லா ஷா' ( வைலி : கை லா ஷ ) உள்ளீட்டைக் குறிப்பிடுகிறார்.
மலையின் திபெத்தியப் பெயர் கேங் ரின்போச்சே ( திபெத்தியம் : གངས་རིན་པོ་ཆེ་ ; எளிமைப்படுத்தப்பட்ட சீனம் :冈仁波齐峰; பாரம்பரிய சீனம் :岡峢). கேங் அல்லது காங் என்பது திபெத்திய வார்த்தையான பனி உச்சியை ஆல்ப் அல்லது ஹிமா போன்றது ; rinpoche என்பது ஒரு மரியாதைக்குரிய பொருள் "விலைமதிப்பற்ற ஒன்று" எனவே ஒருங்கிணைந்த சொல்லை "பனிகளின் விலைமதிப்பற்ற நகை" என்று மொழிபெயர்க்கலாம். ஆலிஸ் அல்பீனியா மலைக்கான சில பெயர்களையும், பல்வேறு நம்பிக்கைகளுக்கு அதன் மத முக்கியத்துவத்தையும் பட்டியலிடுகிறார்:
இந்துக்களுக்கு, இது இந்துக் கடவுளான சிவனின் வீடு மற்றும் அது நம்பப்படுகிறது. சிவன் அங்கே வசிக்கிறார்; ஜைனர்களுக்கு அவர்களின் முதல் தலைவர் அறிவொளி பெற்ற இடம் இது; பௌத்தர்களுக்கு, பிரபஞ்சத்தின் தொப்புள்; மற்றும் வானத்தின் தெய்வமான சிபைமெனின் உறைவிடமான பானின் ஆதரவாளர்களுக்கு இது.
மலையின் மற்றொரு உள்ளூர் பெயர் Tisé மலை, இது ஜாங்-ஜுங் மொழியில் ti tse என்பதிலிருந்து உருவானது , அதாவது "நீர் சிகரம்" அல்லது "நதியின் சிகரம்", புராண சிங்கம், குதிரை, மயில் மற்றும் யானை ஆகியவற்றின் ஆதாரமாக மலையின் நிலையைக் குறிக்கிறது. ஆறுகள், உண்மையில் சிந்து , யர்லுங் சாங்போ / திஹாங்/ பிரம்மபுத்திரா , கர்னாலி மற்றும் சட்லெஜ் அனைத்தும் கைலாஷ்-லேக் மானசரோவர பகுதியில் தொடங்குகின்றன.
மத முக்கியத்துவம்
சிவனின் இந்து புனித குடும்பத்தை சித்தரிக்கும் ஒரு விளக்கம்.
இந்து மதத்தில்
இந்து மதத்தில் , இது பாரம்பரியமாக சிவனின் வசிப்பிடமாக அங்கீகரிக்கப்பட்டுள்ளது, அவர் தனது மனைவியான பார்வதி தேவி மற்றும் அவர்களது குழந்தைகளான விநாயகர் மற்றும் கார்த்திகேயா ஆகியோருடன் அங்கு வசித்து வந்தார் .
இதிகாசமான ராமாயணத்தின் உத்தரகாண்ட பகுதியில், ராவணன் சிவபெருமானுக்கு பதிலடியாக கைலாச மலையை வேரோடு பிடுங்க முயன்றதாகக் கூறப்படுகிறது , அவர் தனது வலது பெருவிரலை மலையின் மீது அழுத்தி , இடையில் ராவணனை மாட்டிக்கொண்டார் . சிவபெருமானின் இந்த பதிப்பு ராவணனுகிரஹா அல்லது கைலாச மலையில் அமர்ந்திருக்கும் ராவணனுக்கு உகந்த வடிவம் என்றும் குறிப்பிடப்படுகிறது.
காவியமான மகாபாரதத்தின் படி , பாண்டவ சகோதரர்கள் , தங்கள் மனைவி திரௌபதியுடன் , விடுதலைக்கான பாதையில் கைலாச மலையின் உச்சிக்கு மலையேறினார்கள் என்று கூறப்படுகிறது, ஏனெனில் இது ஸ்வர்க லோகம் என்றும் அழைக்கப்படும் சொர்க்கத்தின் நுழைவாயிலாக கருதப்படுகிறது .
சார்லஸ் ஆலனின் கூற்றுப்படி , மலையின் விஷ்ணு புராணத்தில் உள்ள ஒரு விளக்கம், அதன் நான்கு முகங்களும் படிகம் , ரூபி , தங்கம் மற்றும் லேபிஸ் லாசுலி ஆகியவற்றால் ஆனது என்று கூறுகிறது . இது உலகின் ஒரு தூண் மற்றும் தாமரையின் அடையாளமாக ஆறு மலைத்தொடர்களின் மையத்தில் அமைந்துள்ளது.
வழி):
திருப்புகழ் பாடல்கள்:
(குறிப்பு: கீழ்க்குறித்துள்ள திருப்பாடல்கள் பாராயணம் புரிவதற்கு எளிதான முறையில், சந்தஓசை மாறாத வண்ணம், முறையாகப் பிரித்துத் தொகுக்கப் பெற்றுள்ளது):
யாத்திரை
ஜைன யாத்ரீகர்கள் தீர்த்தங்கரர் ரிஷபதேவருக்கு வணக்கம் செலுத்தி , கைலாஷ் அருகே பக்தமரா ஸ்தோத்திரத்தை ஓதுகிறார்கள் .
ஒவ்வொரு ஆண்டும் ஆயிரக்கணக்கானோர் கைலாசத்திற்கு புனித யாத்திரை மேற்கொள்கின்றனர். பல மதங்களைச் சேர்ந்த யாத்ரீகர்கள் , கைலாய மலையை கால்நடையாகச் சுற்றி வருவது நல்ல அதிர்ஷ்டத்தைத் தரும் புனிதமான சடங்கு என்று நம்புகிறார்கள்.
கைலாஷ் மலையைச் சுற்றியுள்ள பாதை 52 கிமீ (32 மைல்) நீளமானது. சில யாத்ரீகர்கள் கைலாசத்தை சுற்றி முழு நடையும் ஒரே நாளில் செய்யப்பட வேண்டும் என்று நம்புகிறார்கள், இது எளிதான பணியாக கருதப்படவில்லை. நல்ல உடல் நிலையில் உள்ள ஒருவர் வேகமாக நடந்து முழு மலையேற்றத்தையும் முடிக்க 15 மணிநேரம் ஆகும். சமச்சீரற்ற நிலப்பரப்பு, உயர நோய் மற்றும் செயல்பாட்டில் எதிர்கொள்ளும் கடுமையான நிலைமைகள் ஆகியவற்றால் பயப்படாமல், சில பக்தியுள்ளவர்கள் இந்த சாதனையைச் செய்கிறார்கள் . உண்மையில், மற்ற யாத்ரீகர்கள், உடல் முழுவதும் சிரம் பணிந்து , மிகவும் கோரும் விதிமுறைகளை மேற்கொள்கின்றனர்.சுற்றுவட்டாரத்தின் முழு நீளத்திலும்: யாத்ரீகர் குனிந்து, மண்டியிட்டு, முழுநீளமாக நமஸ்கரித்து, தனது விரல்களால் ஒரு அடையாளத்தைச் செய்து, முழங்காலுக்கு மேல் எழுந்து, பிரார்த்தனை செய்கிறார், பின்னர் அவர் / அவள் செய்த குறிக்கு முன்னோக்கி கைகள் மற்றும் முழங்கால்களில் ஊர்ந்து செல்கிறார். செயல்முறையை மீண்டும் செய்வதற்கு முன் விரல்கள். இந்த முறையைப் பின்பற்றும் போது சுற்றுவட்டாரத்தை செய்ய குறைந்தது நான்கு வாரங்கள் உடல் சகிப்புத்தன்மை தேவைப்படுகிறது. இந்த மலை திபெத்திய இமயமலையில் குறிப்பாக தொலைதூர மற்றும் விருந்தோம்பல் பகுதியில் அமைந்துள்ளது. பெஞ்சுகள், ஓய்வெடுக்கும் இடங்கள் மற்றும் புத்துணர்வு கியோஸ்க்குகள் போன்ற சில நவீன வசதிகள் யாத்ரீகர்களின் பக்திக்கு உதவும் வகையில் உள்ளன. மலையைப் போற்றும் அனைத்து மதங்களின் படி, அதன் சரிவுகளில் கால் வைப்பது கொடிய பாவம். கைலாச மலையின் படிக்கட்டுகள் சொர்க்கத்திற்கு இட்டுச் செல்லும் என்பது பிரபலமான நம்பிக்கை.
சீன-இந்திய எல்லைப் பிரச்சனை காரணமாக , 1954 முதல் 1978 வரை சிவனின் புனித தலத்திற்கான யாத்திரை நிறுத்தப்பட்டது. அதன்பின், சீன மற்றும் இந்திய அரசாங்கங்களின் மேற்பார்வையின் கீழ், குறிப்பிட்ட எண்ணிக்கையிலான இந்திய யாத்ரீகர்கள் அந்த இடத்திற்குச் செல்ல அனுமதிக்கப்பட்டனர். இமாலய நிலப்பரப்பில் ஒரு நீண்ட மற்றும் அபாயகரமான மலையேற்றம், காத்மாண்டுவிலிருந்து தரைவழிப் பயணம் அல்லது லாசாவிலிருந்து காத்மாண்டுவிலிருந்து லாசாவிற்கு விமானங்கள் கிடைக்கின்றன, அதன்பின் காரில் பெரிய திபெத்திய பீடபூமியில் பயணம் செய்யலாம். பயணம் நான்கு இரவு நிறுத்தங்களை எடுக்கும், இறுதியாக டார்ச்சனை வந்தடைகிறது4,600 மீ (15,100 அடி) உயரத்தில், வருடத்தின் சில நேரங்களில் யாத்ரீகர்களால் பெருக்கெடுக்கும் ஒரு சிறிய புறக்காவல் நிலையம். குறைந்த உள்கட்டமைப்பு இருந்தபோதிலும், வெளிநாட்டு யாத்ரீகர்களுக்கு சாதாரண விருந்தினர் இல்லங்கள் உள்ளன, அதேசமயம் திபெத்திய யாத்ரீகர்கள் பொதுவாக தங்கள் கூடாரங்களில் தூங்குகிறார்கள். 1997 ஆம் ஆண்டு சுவிஸ் நகாரி கோர்சம் அறக்கட்டளையின் நிதியுதவியுடன் மேற்கு திபெத்திற்கு சேவை செய்யும் ஒரு சிறிய பிராந்திய மருத்துவ மையம் இங்கு கட்டப்பட்டது.
மலையைச் சுற்றி நடப்பது-அதன் உத்தியோகபூர்வ பூங்காவின் ஒரு பகுதி-கால், குதிரைவண்டி அல்லது உள்நாட்டு யாக் ஆகியவற்றில் நடக்க வேண்டும் , மேலும் சுமார் 15,000 அடி (4,600 மீ) உயரத்தில் இருந்து டார்போச் (கொடிக் கம்பம்) தாண்டி மூன்று நாட்கள் மலையேற்றம் செய்ய வேண்டும். 18,200 அடி (5,500 மீ) ட்ரால்மா கடவைக் கடந்து, இரண்டு இரவுகள் முகாமிடுங்கள். முதலாவதாக, திராபுக் கோம்பாவின் புல்வெளிக்கு அருகில், கணவாய்க்கு முன் சுமார் 2 முதல் 3 கிமீ (1.2 முதல் 1.9 மைல்) மற்றும் இரண்டாவதாக, கணவாயைக் கடந்து முடிந்தவரை கீழ்நோக்கிச் சென்ற பிறகு ( தூரத்தில் உள்ள கௌரி குண்டத்தைப் பார்க்கவும் ).
புவியியல்
கைலாச மலையின் வடக்கு முகம்.
கைலாஷ் மலையைச் சுற்றியுள்ள பகுதி மற்றும் சிந்து நதியின் நீர்நிலைப் பகுதி , கிரெட்டேசியஸின் பிற்பகுதியில் இருந்து மத்திய செனோசோயிக் படிவுப் பாறைகளின் பரவலான பிழைகளால் வகைப்படுத்தப்படுகிறது . கைலாஷ் மலையானது ஒரு பெரிய கிரானைட் அடித்தளத்தால் ஆதரிக்கப்படும் மெட்டாசெடிமென்டரி கூரை பதக்கமாகத் தோன்றுகிறது. செனோசோயிக் பாறைகள் டெதிஸ் பெருங்கடல் மேலோட்டத்தின் கீழ் படிவதற்கு முன் டெபாசிட் செய்யப்பட்ட கடல் சுண்ணாம்புக் கற்களைக் குறிக்கின்றன . . இந்த படிவுகள் இந்திய மற்றும் ஆசிய கண்டங்களுக்கு இடையே மோதுவதற்கு முன் டெதிஸ் கடல் மேலோட்டத்தின் கீழ் ஆசியா தொகுதியின் தெற்கு விளிம்பில் படிந்தன .
மலையேறுதல்
கைலாஷ் மலையின் வடக்குத் தோற்றம்.
மத முக்கியத்துவம் காரணமாக, கைலாஷ் மலை ஏறாத மலையாகவே உள்ளது.
1926 ஆம் ஆண்டில், ஹக் ரட்லெட்ஜ் வடக்கு முகத்தை ஆய்வு செய்தார், அது 6,000 அடி (1,800 மீ) உயரம் மற்றும் "முற்றிலும் ஏற முடியாதது" [21] என்று அவர் மதிப்பிட்டார், மேலும் வடகிழக்கு முகடுகளில் ஏறுவது பற்றி யோசித்தார், ஆனால் அவருக்கு நேரம் இல்லை. ரட்லெட்ஜ், கர்னல் ஆர்.சி.வில்சனுடன் மலையின் மறுபக்கத்தில் இருந்த ஷெர்பா என்ற ஷெர்பாவுடன் அந்த பகுதியை ஆராய்ந்து கொண்டிருந்தார். "'சாஹிப், நாம் அதில் ஏறலாம்!' ... இது [SE ரிட்ஜ்] உச்சிமாநாட்டிற்கு சாத்தியமான வழியைக் குறிக்கிறது என்பதை அவரும் கண்டார்." வில்சன், கைலாசத்தில் ஏறுவதில் தீவிரமாக இருந்தபோதிலும், எதிர்பாராத சிரமங்களை எதிர்கொண்டதாக விளக்கினார்: "மலையின் உச்சிக்கு ஒரு சுலபமான நடையை நான் கண்டுபிடித்தபோது, கடுமையான பனிப்பொழிவு தொடங்கியது, இதனால் ஏறுவது சாத்தியமில்லை."
ஹெர்பர்ட் டிச்சி 1936 ஆம் ஆண்டு குர்லா மந்தாதாவில் ஏற முயன்ற பகுதியில் இருந்தார் . கைலாசம் ஏறக்கூடியதா என்று ங்காரியின் கார்பன்களில் ஒருவரிடம் அவர் கேட்டபோது, கார்பன் பதிலளித்தார்: "முழுமையான பாவம் செய்யாத ஒரு மனிதனால் மட்டுமே கைலாசத்தில் ஏற முடியும். அதைச் செய்வதற்கு அவர் உண்மையில் பனி சுவர்களை அளவிட வேண்டிய அவசியமில்லை - அவர்' தன்னை ஒரு பறவையாக மாற்றிக்கொண்டு சிகரத்திற்கு பறக்க வேண்டும்."
ரெய்ன்ஹோல்ட் மெஸ்னருக்கு 1980களின் நடுப்பகுதியில் சீன அரசாங்கம் ஏறுவதற்கான வாய்ப்பை வழங்கியது ஆனால் அவர் மறுத்துவிட்டார்.
2001 ஆம் ஆண்டில், ஸ்பெயின் அணி ஒன்று சிகரத்தில் ஏற சீனர்கள் அனுமதி அளித்ததாக செய்திகள் வெளிவந்தன, இது சர்வதேச பின்னடைவை ஏற்படுத்தியது. சீன அதிகாரிகள் இந்த அறிக்கையை மறுத்தனர், மேலும் கைலாஷ் மலையில் ஏறும் நடவடிக்கைகள் எதுவும் கண்டிப்பாக தடைசெய்யப்பட்டுள்ளன.
Comments
Post a Comment