Temple info -530 Shikanathar temple,Kudumiyamalai குடுமியான்மலை குடுமிநாதர் கோயில்

 Temple info -530

கோயில் தகவல் -530

Shikanathar Temple, Kudumiyamalai

Shikanathar Temple is a Hindu temple situated in the village of Kudumiyanmalai at a distance of 20 kilometers from Pudukkottai. The temple complex includes a 1000 – pillared hall and has many inscriptions by the Pallava king Mahendravarman including a treatise on music.

Kudumiyanmalai has a very old Shiva temple, which is currently being maintained by the Archaeological Survey of India (ASI). The presiding deities of this temple are Shikhagireeshwarar and Akhilandeshwari.

The village is centered around a small hillock, where a cave temple has been carved on its foot. This cave temple, locally known as Melaikkovil, has been extended continuously during later times which suggest that this place held quite an importance in the past.

We found many inscriptions in and around this temple which go till the advent of British which suggests that this region would have enjoyed the continuous patronage from various dynasties which ruled over this region. However once bustling with social and cultural activities, at present this is a small idle village.

Temple's Speciality

This is a hill temple noted for prayers for relief from adverse effects of Sani Bhagwan – Saturn. Traditionally, the idols of 63 Nayanmars are arranged in the prakara of Shiva temples, which are, in this temple is at the top of the hill. It is also a custom that at the end of the row, Lord Vinayaka is placed. It is different in this temple. With Lord Shiva and Mother Parvathi on the Vrushab vahana in the middle, Nayanmars appear in two parts on both sides. This is the only temple in Tamilnadu having this pattern of Nayanmar seating. While circumambulating the prakara, this could be seen clearly without climbing up the hill.

General Information

This is a temple that has countless sculptures from entrance to the end. As everyone is sculpted with rare minute skills, the Archeological Department has taken up the control of the temple.  Many of them look threatening creating fear.  Some them are very pleasant in look making the visitor happy as Lord Vishnu measuring the world with his legs – Ulagalanda Perumal, the beautiful alluring Rathi, Manmatha – cupid – Agora Veerabhadra, Ravana with his 10 heads, Vishnu in his enticing Mohini avatar, Lord Vinayaka praised as Vinai Theerkum Vinayaka – Vinayaka destroying our ill – fates etc. are feast to eyes.  Students of sculpture arts should not fail to see these.

Greatness of Temple

Though a Shiva temple, the pillars bear sculptures of the Dasavatara scenes of Lord Vishnu.  There are two such sculptures, one a youth on a horse and the other an aged man on a horse.  This is explained as Kalki Avatar when both young and old would be destroyed.

Of the Navagrahas the nine planets, this temple belongs to Sani Bhagwan – Saturn, it is believed.  During the 10th century, this place was known as Thiru Nala Kundram. Emperor Nala who had to experience the ordeal of Sani Bhagwan worshipped Lord Shikanathar for relief.  Those facing the adverse aspects of Sani Bhagwan pray to Lord Shika Nathar. 

There are invaluable epigraphic details written in Grantha letters about the art of music which are useful to those in the field.  It is said that king Parama Maheswaran disciple of Rudracharya was proficient in the Ragas mentioned here.  But nobody can go near the place now as honey bees have their hives around.

Dwarapalakas – securities appear with a face of authority in temples both facing east. Here one is smiling and the other with a hard look facing north and south.

Besides a shrine of Mother Akhilandeshwari, there is another Ambica shrine.  A Devadasi, Umayalnachi by name built an Ambica shrine in the temple and named her Malaya Mangai.  It is believed that this would have changed as Soundarya Nayaki shrine in the days that followed.

Legends

Kudumian in Tamil means a person of good qualities.  Kudumi also means a mount. As the Lord is in a temple near a mount, He is praised as Kudumian, it is explained. The priest of the temple had a sweetheart who will visit the temple both for worship and meeting her lover.  One day, when they were happy in talk, the king visited the temple without prior notice.  The priest hurriedly took the flowers from the head of his lover, placed to Lord and gave it as Prasad to the king.  The king saw a piece of hair in the garland and enquired the priest.  Placing his fate at the feet of the Lord, the priest said that it may be from the Kudumi – tuft of Lord.  The priest promised to show the tuft next day. 

The king said that he would test it the next day.  When the king saw the Linga next day, he was surprised to see the Kudumi on the head.  The priest and his sweet heart shed tears of pleasure and fell at the feet of Lord.  Their marriage took place then. There is another interesting fact that Kudumi not only meant tuff of hair but also the top of hill. In that case Kudumiyaar seems to the god on top of the hill. It seems, this story may have been invented in 17th-18th century.

Kudumiyamalai – History

Kudumiyamalai ('ku-du-mi-yaa-ma-lai') is an important site in the district famous for a few old temples of considerable beauty as well as archaeological interest. It is one of the oldest historic townships in the tract. River Vellar, flowing north of Pudukkotai town, was the boundary line between the Cholas and Pandyan Empire.

During the time of Mahendravarman I (CE 600-630) this region might be under Pallavas through their vassals, northern part of Pudukkotai, however they were not able to retain it for long and Pandyas won back this from them. Mahendravarman I would have got this region from his father, Simhavishnu, in heritance. Simhavishnu in turn would have won this from the hands of the Cholas. The Cholas were in hibernate mode till their resurgence in ninth century. Till that time, this region oscillated between the Pallavas and the Pandyas. Hence Pudukkottai became the important town witnessing various clashes between these two dynasties. 

Mutharayars and Irukkuvelirs were the vassal chief of the Pallavas and the Pandyas, which acted as the proxies in the wars between these two kingdoms. There are very few reference of the Pallavas found in inscriptions of this region, one such reference is the defeat of Nandivarman Pallavamalla (CE 730-796) in the hands of Maravarman Rajasimha (CE 730-760) at Kodumbalur in Velvikudi and Sinnamanur plates of Pandyas.

The presence of musical inscription, written in seventh century Grantha script, suggests that this cave temple would have been in existence at or before that time. There are other early Pandya inscriptions as well which are dated to seventh and eighth century. From the time of Cholas, we have many inscriptions telling us the continuous extensions of the temple. As the early inscriptions are found in the cave temple and in its boundary wall, hence the main structural temple seems to be remodeled in later times. This remodeling would have done in the time of Maravarman Sundara Pandya I.

The Cholas won over vast region of Tamilnadu in ninth century and kept it with them till thirteenth century. Pandyas re – surged in thirteenth century and got back the region from the hands of the Cholas. After them, this region came under the Vijayanagara rulers. The temple got patronage under Vijayanagara rulers as we see mention of prince Vira – Kampana –Udaiyar and viceroy Gopa – timma in inscriptions.

After the fall of Vijayanagara, Madurai Nayakas ruled over this tract of land. Later this went into the hands of Marungapuri chiefs and after them to Pallava Rayars. Sivendezhunta Pallava – rayar did many extensions to the temple in form of gopuram, mandapa, flower gardens and temple car. Rock –cut cave temple was extended in the reign of Raghunatha Raya Tondaiman (1686-1730) who built a mandapa in front of the cave with his minister Kurundha Pillai. In 1730 Pacchai Tondaiman opposed the succession of Vijaya Raghunatha Raya and took shelter in this temple. However he was defeated and forced to surrender to Vijaya Raghunatha Raya. 

Vijaya Raghunatha Raya (1730-1769) was crowned in this temple in 1730. Later he built the steps to the mandapa, built earlier by Raghunatha Raya. In 1865, Raja Ramachandra Tondaiman celebrated a kumbhabhishekam in this temple.

Outside of Cave Temple

This town would have been known as Tirukalukundram in 8th century as suggested by one inscription of Kochadayan Ranadheeran or Sadayan Maran (CE 700-730) of early Pandyan dynasty. Later in 14th century, this has been referred as Siganallur (Shikhanallur), with the main deity as Siganaatha (Shikhanatha) in the temple. Later in 17th century we see a reference to Kudumiyanmalai, with the main deity as Kudumiyaar.

Legends

There is an interesting story behind this name, Kudumiyaar. As per the story, from sthala – Puranam, a king, Sundara Pandiyan, used to visit the temple daily in the evening to perform his prayers. The priest used to give the Prasadam to the king after his evening prayers. One day the priest was waiting for the king and the king did not turn up. As it was getting late so the priest gave Prasadam to a temple dancer. After this happened, Dancer was about to leave & the king entered into the temple. The priest got scared as Prasadam was finished, so he borrowed the flowers from the dancer which were already worn by her. The priest offered those flowers to the king as Prasadam.

The king noticed as strand of hair in those flowers hence asked for explanations for the presence of the hair from the priest. The priest was very scared so he lied that the hair is of the lord, Shiva’s head. The king was astonished and locked the priest inside the temple telling him that he will come tomorrow to see if the deity really has hair or not. The priest prayed the whole night to lord Shiva to save him. The next day the king arrived and he found a tuft (Kudumi) on Shiva lingam. When he tried to pull it, the blood came out of lingam. This is how the deity in this shrine is known as Kudumiyaar and the place as Kudumiyamalai.

Another version of the story replaced the temple dancer with the lover of the priest. A small protuberance on the idol is still shown to the visitor as the Kudumi that originally appeared to save the priest lover. It must be remembered here that the God of Kalahasti whom Kannappanayanar worshipped was called Kudumiththevar.

There is another interesting fact that Kudumi not only meant tuff of hair but also the top of hill. In that case Kudumiyaar seems to the god on top of the hill. It seems, this story may have been invented in 17th-18th century. 

Historical Background of the Temple Complex

The 120 inscriptions in Kudumiyamalai, some of which are of great importance, help to trace the history of both of Kudumiyamalai, and of the region.

The musical inscription and other early Pandya (7th–8th century AD.) inscriptions take the origin of the temple and the township to the beginning of the seventh century AD.

The presence of the musical inscription of seventh century script suggests that the rock – cut Siva shrine of Melakkoil could be one of the early monuments erected after the revival of Saivism. Siva was said to be a god reveling in playing Vina and in one of his poses he is depicted as holding the instrument in hand (Vinadhara). The place should have been a centre of culture and much frequented by practitioners and students of music, for this unique musical inscription to be engraved at this place.

It was not until the Imperial Chozha time that the continuous epigraphic evidence of the growth of the Temple, and the intense activities connected with the Township commences. The early Chozha inscriptions (9th - 10th century AD) are either in the Melakkoil or the walls of the second prakaram, but not in the main shrine, Shikhanatha. This suggests that the shrine was remodeled. Tradition ascribes the remodelling to the time of Maravarman Sundara Pandya I.

For half a century from about 1215 to 1265 AD, the old mandapams were renovated, and additional structures were put up with the co-operation of the nadus (territorial assembly covering number of Urs), nagarams (guild of merchants), Urs (village assembly) and padaippatrus (cantonment) - of Konadu as well as private persons. A quota to be paid by every person living with 24 Adams (one league) of the village was fixed and the temple collected contributions in money and in kind.

A significant measure of support came from a devadasi Umaiyalvi Nachchi also referred to as the daughter of Durgaiaandar who bought some of the temple's lands for 73,300 gold coins. This woman was clearly a philanthropist, building the Amman shrine adjoining the cave temple and consecrating the goddess Malaiyamangai or Soundara Nayaki. The temple acquired lands, gardens, and wells in the villages of Visalur, Pinnangudi, Marungur or Marunguppatti and Karaiyur, in addition to Melamanallur.

 

During this period the nadu to which Kudumiyamalai belonged seems to have been administered by Gangaiyarayas and Vanadarayans of Bana chieftains as vassals of the Pandya kings.

On the gopuram of the temple are inscribed verses in Tamil; five of them are in praise of a Pandya king, and the others in praise of a Bana chief. One of these verses is attributed to the famous poet, Pugazhendi. Kudumiyamalai felt the influence of the Vijayanagara administration, its prince Vira Kampana Udaiyar figuring in inscriptions. Another Vijayanagara viceroy mentioned here is Gopa timma of the Saluva family.

 

During the period of the Madurai Nayaks and afterwards, the Marungapuri chiefs owned territories which extended to within a few miles west of Kudumiyamalai, and the Vaiththur - Perungalur Pallavarayars extended their conquests westward and brought the village of Kudumiyamalai under their rule. Sivendezhunta Pallavarayar, who was a devout Saivite, is said to have added to the temple, gopurams, mandapams, halls, flower gardens, and groves, and built thers (temple cars) for it.

 

Raghunatha Raya Tondaiman (1686 – 1730) and his minister Kurundha Pillai built the front mandapam of the rock – cut cave shrine, and Vijaya Raghunatha Raya Tondaiman (1730 – 1769) built the steps to the mandapam. His chief military officer, Raghunatha Servaikar, son of Lingappa Servaikar, dug the tank to the north of the temple known as Sengalanirodai, and built steps on its banks.

Pacchai Tondaiman, who disputed in 1730 the succession of Vijaya Raghunatha Raya, took shelter within the walls of the temple and was besieged by the latter's force until he surrendered. Vijaya Raghunatha Raya was crowned in this temple. The mandapam in front of the Bhairava shrine is said to have been built by Ramaswami Iyer, who was Karbar of the Pudukkottai State. In 1865, Raja Ramachandra Tondaiman celebrated a kumbhabhishekam in this temple.

Main Structural Temple 

Shikanatha Temple, Kudumiyanmalai - Architecture

This is the main structural temple of the complex. The current temple is the result of continuous growth and extensions with time. The structural Kudumi Natha temple is a growth of ages. It consists of the sanctum, the ardha mandapam and four other mandapams, called maha mandapam, the Sabha mandapam, the anivettikkal mandapam or Vasantha mandapam and the ayirakkal mandapam. The sanctum and the ardha mandapam as at presently existing are of a later age than other structures.

The original sanctum and the ardha mandapam could have been built towards the beginning of the tenth century. They were renovated twice, one in the Pandya (13th century AD.) and then in the Vijayanagara times (15th century AD.). Some scholars think that there was a third renovation in Nayaks days. (17th century AD.)

Architecture

The ayirakkal mandapam ('the mandapam with thousand pillars') supported on 645 pillars is what the visitor enters first. The form and features of the inner mandapam are characteristic of the architecture of the Vijayanagara period. 

The pillars contain a great number of sculptures, many in the folk or popular tradition. Above many of them there are sculptures of the 'avatars of Vishnu' and of the warriors of the Ramayana, Hanuman, Sugriva, Vali, etc. There are some portrait sculptures also.

The visitor passes from this to another larger mandapam called anivettikkal mandapam, or Vasantha mandapam. On both sides of which are pillars which bear large sculptured figures of Ganapathi, Subrahmanya, Ravana, Ugra Narasimha in the act of tearing the entrails of Hiranya, Rama, Mohini, the enchantress, some Samhara (‘destructive’) forms of Siva, Veerabhadra, Kali, Nataraja in the Urdhva tandava pose, two images of Vishnu, one on Garuda and the other on Hanuman, Rati, Manmatha, and portrait sculpture of Nayak or Pallavarayar chiefs and their ministers or vassals. The portrayal here of figure of horsemen treading over the foot soldiers is of particular interest. One can see here weapons used respectively by the horseman and the foot soldiers and the method in which the foot soldiers defended themselves from the attacks of the horsemen.

Passing between two huge four armed Dvarapalakas with tusks, who are guarding the way, and ascending the Gangairaya koradu (annex built by Gangaiyaraya), one enters a Sabha mandapam built in the Pandya style. It houses idols of Nataraja, about 6 feet in height, and Sivakama sundari as well as bronzes of Somaskanda and Chandrasekhara, all belonging to the late Chozha or Pandya period (12th – 13th century AD.).

The next is the maha mandapam, a late Chozha structure (12th century AD.) containing other bronzes - Ganesa, Subrahmanya, Chandikesvara, Sastha, Manikkavachakar, Sundaramoorthy, Sambandar, Bhikshatana Moorthy and Pidari.

The garbha griham containing the principal idol of Shikhanatha (Kuduminatha) and the ardha mandapam in front of that, belong to a much later epoch than the maha mandapam and Sabha mandapam. It appears to have been renovated. Two images in the first prakaram are significant. One is the pair of two armed Dvarapalakas in the ardha mandapam, which resemble those of the Vijayalaya Chozhisvaram  at Narttamalai (9th century structure). And the other is a Pallava Valampuri Ganapathi.

This first prakaram encloses a covered pradakshina pathway. Against this wall are sculpture of the Sapta matrika, Lingodbhava, Saiva saints, Jyeshta Devi, Subrahmanya, Gajalakshmi, etc., dating to different periods. It is heartening to note that the later renovators appear to have carefully preserved the sculptures of the earlier periods.

In niches in the walls of the sanctum are Dakshinamoorthy, Vishnu, Brahma and Durga. A pillar on the rear, on the shrine’s west contains a sculpture of some chief, probably a Pallavarayar who renovated the shrine and the ardha mandapam.

Subsidiary Shrines, Shikanatha Temple, Kudumiyanmalai

Subsidiary Shrines, Shikanatha Temple, Kudumiyanmalai

In this temple complex, two more shrines are constructed, Akhilandesvari Shrine and Soundara Nayaki Amman shrine. The first one is located in the pradakshina path of the maha mandapa of main temple. There is a rashi mandapa in front of this shrine, where on the roof are carved twelve zodiac signs.

Soundara Nayaki Amman shrine is located south of the cave temple and was built by danseuse of Kudumiyamalai. Above the hill is located a Murugan shrine which seems to be Pandya construction of thirteenth century.

Soundara Nayaki Amman Shrine

The Soundara Nayaki Amman temple is also a part of the temple complex. It stands south of the cave temple and belongs to late Pandya style and built by a danseuse of Kudumiyamalai in the thirteenth century. The temple consists of a garbha griham, an ardha mandapam and a bigger mukha mandapam.

As per an inscription, a devadasi Umaiyalvi Nachchi, referred to as the daughter of Durgai Aandar, bought some of the temple's lands for 73,300 gold coins. She also built Amman shrine dedicated to the goddess Malaiyamangai or Soundara Nayaki. This shrine is consisted of garbha griha, ardha mandapa and mukha mandapa.

Akhilandesvari Shrine

The shrine of goddess Akhilandesvari is in the second prakaram. It is also developed from time to time. The garbha griham and the ardha mandapam belong to an earlier period than the present Shikhanatha shrine. The vimanam could have been built in the late Pandya period (13th century AD.). In front of this are a maha-mandapam and an outer mandapam. The latter belongs to the 'Madurai Nayak' style. There is a hexagonal stone slab in this mandapam on which the Pallavarayar and the Tondaiman Rajas used to perform their coronation ceremonies.

Murugan Temple

Up the hillock, there is a Murugan temple. It was built in late Pandya times (13th century AD). The sanctum is quite small. The image is that of Dhandapani. There exists an ardha mandapam and a mukha mandapam. 

Kudumiyanmalai – Inscriptions

Kudumiyanmalai – Inscriptions

There are about 120 inscriptions found in the cave temple and in the temple. Most of the inscriptions are of the nature of some grant or endowment towards the temple in various periods. These inscriptions have helped a lot to trace the history of the town and the temple.

Celebrated Musical Inscription

On the living rock to the south of the cave temple is the famous inscription on music in Pallava Grantha script. Fortunately it is in a good state of preservation.

The script resembles more or less that of the inscription of Mahendravarman period at Tiruchirappalli and in the South Arcot district (Vellore District presently). It has consequently, been generally assigned to the early seventh century.

 

This inscription was discovered by Mr. Krishna Sastri in 1904. The area covered by the inscription is 13' x 14'. The wall and basement of the mandapam in front of the Melakkoil hide parts of the last section of the inscription.

In the history of Indian music this inscription is very important. It is the only treatise on music now extant between the earlier Natya Sastra of Bharata (4th century AD) and Sarangadeva's Sangita Ratnakara (13th century AD). It may be mentioned here that Natya Sastra, while defining different jatis, does not give actual examples of notation. Sangita Ratnakara includes notation, but it is so much later than the work of Bharata. Bandarkar in Epigraphica Indica writes: "In these circumstances it is easy to imagine the great value of the discovery of any notated music belonging to the period earlier to that of the Sangita Ratnakara."

Authorship

The author of this inscription is still unknown. Experts like Prof. Jouveau Dubreuil, T.N. Ramachandran, K.R. Venkatarama Iyer & C. Meenakshi suggests that it was Mahendra Pallava who wrote it.

The Inscription

The inscription commences with an auspicious term ‘Siddham’ followed by ‘Namah Sivaya’ meaning salutation to Siva.

The body or the text of the inscription, i.e. the treatise on musical notation (svaras) is divided into seven sections. Each section has a heading, namely,

(1) Madhyamagrame Chatushprahara Svaragamah,

(2) Shadja grame chatushprahara svaragamah,

(3) Shadave Chatushprahara Svar (a) gamah,

(4) Sadharite Chatushprahara Svaragamah,

(5) Panchami Chatushprahara Svaragamah,

(6) Kaisikimadhyama Chatushprahara Svaragamah, and

(7) Kaisike Chatushprahara Svaragamah.

Each section ends with the same words meaning ‘end of notation’ (samapthah svaragamah).

On the extreme right end of the bottom of the inscription is a colophon reading as

“Rudracharya-sishyena-parama-mahesva-re-na-ra(jna)-sishya-hitartha(m)-kvatah (kritah)-svaragamah”

It means ‘composed by the king, who is a great devotee of Mahesvara and who is disciple of Rudracharya, for the benefit of learners or students of music’.

 

Just below this colophon is written ‘(E)ttirukum elirkum (I)vai-Uriya’ in Tamil characters. This phrase means ‘belonging to eight and seven’. Various authors have interpreted this as referring to the main body of the inscriptions being common to both the seven-stringed and eight-stringed instrument. Some have also associated this with the word ‘Parivadini’ inscribed inside the cave temple.

Understanding the Inscription

Dr. C. Meenakshi renders the word jati as taala - and sankirna jati as a new kind of tala invented by Mahendravarman. Prof. Sambamurthi translates jati as raga and points out that jati were used wherever raga was meant. The Kudumiyamalai text, according Sambamurthi, "is the first record to mention the solfa names of the seven notes, sa, ri, ga, ma, pa, dha and ni, where the srutis are designated by resorting to the vowel changes in the name of the note and reduced to a 'mnemonic system of absolute notation."

Other Inscriptions

There are nearly a hundred and twenty inscriptions in Kudumiyamalai, some of which are of great importance, help to trace the history of both of Kudumiyamalai, and of the region. 

It is interesting to note that all the early Chozha inscriptions in this temple are either in the Melakkoil or on the walls of the second prakaram, and not in the main shrine of Shikhanatha. This suggests that, as mentioned before the shrine was remodelled, and tradition attributes the remodelling to the time of Maravarman Sundara Pandya I. Prince and devotees, who remodelled the temple, have re-inscribed on the prakaram and kitchen walls some of the more important grants of the earlier sovereigns that they had to remove or obliterate in the course of reconstruction.

There are two early Pandya inscriptions belonging to 7th century AD describing about some donations to the temple.

There is another interesting Pallava Grantha inscription on the east wall of the cave temple reading ‘Parivadinidaa’. The word can be split into Parivadinidaa. Parivadini is commonly considered as a seven stringed instrument like harp type Vina. The ‘dhaa’ at the end may indicate that the notes are applicable to that kind of instrument.

 

It may be mentioned here that this word ‘parivadini’ occurs in a few other inscriptions in the district, like the cave temples in Thirumayam and Malaiyakkoil. Two sculptural representations of a stringed instrument can be seen in the Vishnu cave temple at Thirumayam, and in the Mahishasuramardhini temple at Killukkottai. Perhaps this instrument was known as ‘parivadhini’ during that period.

 

There are many other inscriptions of interest. Four of them are published in South Indian Inscription Vol. 19, number 413-416. The text, cited from this volume, of the inscription is given below:

No. 413 – An Inscription on the east wall of the rock-cut shrine on the right side of the entrance of Melaikoyil temple records an endowment of a village Marudangudi for conducting the tiruchchennadai (service) of god Tirumulattanattu – Perumanadigal at Tirunalakkunram by Madirantakan Irukkuvelar alias Achchan Vikramakesari.  It has been suggested in the M.E.R for 1908, para 90, that this donor might be same as the chief Bhuti Vikramakesari the builder of the Muvarkoyil at Kodumbalur.  This is evidently an inscription of Parantaka I.

No. 414 – An Inscription on the east wall of the rock-cut shrine on the right side of entrance Melaikoyil temple gives details of the endowment (recorded in No. 413 above) of the village Munainariyar Marudangudi, and states that the income was to be utilized for offerings and worship to Paramesvara and for the maintenance of the yogis performing worship the deity.

No. 415 - An Inscription on the east wall of the rock-cut shrine on the right side of entrance Melaikoyil temple records a gift of 7½ kalanju of gold and a lamp-stand for burning a perpetual lamp in the temple of Tirumulattanattu –Perumanadigal by one Seruvidai Arinjigai.  This is probably a record of Parantaka I.

 

No. 416 – An Inscription on the east wall of the rock-cut shrine on the right side of entrance Melaikoyil temple also records a gift of 7½ kalanju of gold for burning a perpetual lamp in the temple of Tirumulattanattu –Perumanadigal at Tirunalakkunram by Kadangi a resident of Pambaiyur in Kunriyur-nadu.  This may be assigned to Parantaka 1

Pooja Details

Timing

Pooja Details

6.00 AM - 6.30 AM

Thiruvanandhal Pooja

6.30 AM - 7.00 AM

Ushat Kalam

8.30 AM - 9.00 AM

Kaala Sandhi

11.30 AM - 12.00 AM

Uchikalam

7.30 PM - 8.00 PM

Sayarakshai

8.15 PM

Artha Saman

Temple Opening Time

The temple is open from 6.00 a.m. to 11.00 a.m. and from 4.00 p.m. 8.00 p.m.

Pooja Fees Structure

Fees Structure

Archanai

5 /- Rs.

Milk Sombu

5 /- Rs.

Mudi Kaanikai

10 /- Rs.

Pillai Theyithu

50 /- Rs.

Ear Boaring

25 /- Rs.

Milk Kaavadi

10 /- Rs.

Abishegam

100 /- Rs.

Marriage

250 /- Rs.

Prarthanai Ticket

10 /- Rs.

Sandhana Kaappu

50 /- Rs.

Prayers

Lovers pray in this temple for removal of obstacles in their way. They perform abishek to Lord and Mother and offer vastras.

Festivals

·        Chithirai

In the month of Chithirai there will be a car festival for Lord Shiva and Arul tharum Sakthi.

·        Vaikasi

Shanmugar Pushpanjali.

·        Purattasi

The Navarathri Vizha will be celebrated for 9 days. It is one of most special festival to be celebrated in this temple.

·        Aipasi

Thirukkalyanam will be celebrated for 10 days.

·        Karthikai

Thiru Karthikai will be celebrated for 10 days.

·        Margazhi

At the month of Margazhi there will be celebration of Thiruppalli.

·        Thai

Thai Poosam

·        Maasi

Maha Shivarathri.

Contact

Arulmigu Shikanathar Temple,

Kudumiyanmalai,

Pudukkottai District.,

Pincode: 622 104

Phone: 04322 - 221084 

Mobile: 98423 90416.

Credit -Ilamurugan'blog

குடுமியான்மலை ஒரு கலைக்கூடம்!

குடுமியான்மலை அருள்மிகு அகிலாண்டேசுவரி உடனாய குடுமிநாதர் திருக்கோயில் வரலாறு சிறப்புமிக்கது. இது தமிழ் மன்னர்கள் பலரின் கண்காணிப்பைப் பெற்றது. இத்திருக்கோயில் முற்காலப் பாண்டியர், சோழர், பிற்காலப் பாண்டியர் போன்ற பேரரசர்கள் வரலாற்றுடனும், முத்தரையர், இருக்குவேளிர், வானாதிராயர், பல்லவராயர், தொண்டைமான் போன்ற சிற்றரசர்கள் வரலாற்றுடனும் தொடர்புடையது. இத்தொடர்பினைக் கல்வெட்டுச் செய்திகள் உணர்த்துகின்றன.

அமைவிடம்:

குடுமியான்மலைத் திருத்தலம் புதுக்கோட்டை மாவட்டம் குளத்தூர் வட்டத்தில் இடம்பெற்றுள்ளது. புதுக்கோட்டையிலிருந்து விராலிமலை வழியாகத் திருச்சிராப்பள்ளிக்குச் செல்லும் சாலையில் சுமார் இருபது கி.மீ. தொலைவில் உள்ளது. இங்குள்ள அண்ணா விதைப்பண்ணை தமிழக உழவர்கள் மத்தியில் சிறப்புப்பெற்ற ஒரு மிகப்பெரிய ஆய்வு மையமாகும். இவ்வூன் கிழக்கே சுமார் பத்து கி.மீ. தொலைவில் உலகப்புகழ் பெற்று விளங்கும் ஓவியக்கலைக் கூடமான சித்தன்னவாசலும், மேற்கே இருபத்தைந்து கி.மீ. தொலைவில் வரலாற்றுச் சிறப்புடன் திகழும் கொடும்பாளூரும் அமைந்திருக்கின்றன.

இப்போது குடுமியான்மலை எனப்பெயர் பெற்று விளங்கும் இத்திருத்தலம், பண்டைக் காலத்தில் வேறுபெயர்களால் வழங்கி வந்துள்ளது. திருநலக்குன்றம், திருநிலக்குன்றம், சிகாநல்லூர், குடுமியான்மலை என்ற பெயர்கள் கல்வெட்டுகளில் காணப்படுகின்றன. "ஆயிரம் வேள்விகள் ஆக்கியோன்'' எனச் சின்னமனூர்ச் செப்பேட்டாலும் "கொல்யானைப் பலவோட்டி கூடா மன்னர் குழாந்தவிர்த்த பல்யாக முதுகுடுமிப் பெருவழுதி என்னும் பாண்டியாதிராசன்' என வேள்ளிக்குடிச் செப்பேட்டாலும் பாண்டியன் முதுகுடுமிப் பெருவழுதியின் வரலாற்றை அறியமுடிகிறது. இவனது இயற்பெயர் "குடுமி' என்பதாகும். அப்பெயர்க் காரணமாகவே இம்மலைக்கும் இறைவனுக்கும் இப்பெயர் ஏற்பட்டிருக்க வேண்டும். குன்றின் சிகரத்தை - உச்சியைக் "குடுமி' என்னும் சொல் உணர்த்தும். எனவே அக்குன்றுடைய பெருமான் "குடுமியான்' எனப்பட்டார். நாளடைவில் பழம்பெயர் மறைந்து குடுமியான்மலை என்றே ஊரும் பெயர் பெற்றது என்பர் ரா.பி. சேதுப்பிள்ளை. இன்று இப்பெயரே வழக்கில் உள்ளது. காளத்தி மலையில் கண்ணப்பர் வழிபட்ட சிவபெருமான் பெயரும் "குடுமித்தேவர்' என்பது நோக்கத்தக்கது.

இறைவன் பெயர்க்காரணம்:

இறைவன் பெயர் குடுமிநாதர் என்று அழைக்கப்படுவதற்கு வழக்கில் கதை ஒன்று கூறப்படுகிறது. "சுந்தரபாண்டியன் மதுரையில் இருந்து புறப்பட்டு, குடுமியான்மலைக் கோயிலை வந்தடைந்தான். அவன் கோயிலுக்கு வந்து சேர்ந்த நேரம் அர்த்தயாமம் ஆகும். இக்கோயிலில் பணிபுயும் குருக்கள் அரசனது வரவை வெகுநேரம் எதிர்பார்த்து வாராமை கருதி, இறைவன் மீதிருந்த மாலைகள் அனைத்தையும் எடுத்துச் சென்று தன் காதற்கிழத்தியாகிய உருத்திர கணிகைக்கு அணிவித்து இனிதிருந்தான். அத்தருணத்தில் அரசன் வரவு குருக்களுக்கு அறிவிக்கப்பட்டது. இறைவன் மீது மலர் மாலைகள் இல்லாதிருந்தாலும் அவனுக்கு மாலை மரியாதை செய்ய மாலை இல்லாதிருந்தாலும் அரசன் கோவிப்பான் என்று எண்ணிய குருக்கள் மாலைகளைக் கோயிலுக்குத் திரும்ப எடுத்துச் சென்றான்.

குருக்கள் அரசனுக்குத் தசனம் செய்து வைத்து அவன் கழுத்தில் ஒரு மாலையையும் இட்டான். அம்மாலையில் ஒரு மயிர் இருக்கக் கண்டான் அரசன். இதைக் கண்டு திகைப்படைந்த அரசன், மாலையில் உரோமம் வரக்காரணம் என்ன? என்று கேட்டான். குருக்கள் இறைவர் சிகாநாதர் அல்லவா? என்று விடையளித்தான். இதனைக் கேட்ட அரசன் கோபமடைந்து, நாளைக் காலை சிகையைப் பார்க்க வருவோம். அதுவரை குருக்களைக் கோயிலிலேயே சிறைப்படுத்தி விடுங்கள் என்று உத்தரவிட்டான். குருக்கள் இறைவனிடம் அருள்புந்து தன் துயரினை நீக்கும்படி வேண்டினான். இறைவனும் குருக்களுக்கு மனமிரங்கி அருள் புந்தார். மறுநாள் இறைவனைக் கண்ட அரசன், தலையில் உரோமம் இருப்பதனைக் கண்டு வியப்புற்றான். அதோடு மட்டுமின்றி அந்த ரோமத்தினை இழுத்தும் பார்த்தான். அப்பொழுது இரத்தம் பீறிட்டு எழுவதனைக் கண்டு மனம் வருந்திக் குருக்களிடம் மன்னிப்புக்கேட்டான். குருக்களையும் விடுவித்தான். அன்றிலிருந்து இறைவனுக்குக் குடுமிநாதர் என்ற பெயர் உண்டாயிற்று என்பர்.

திருக்கோயில் அமைப்பு:

குடுமிநாதர் திருக்கோயில் கிழக்கு நோக்கிய சன்னதியை உடையது. இக்கோயிலில் மூன்று திருச்சுற்றுகள் உள்ளன. முதல் திருச்சுற்றில் கருவறை, அர்த்த மண்டபம், மகா மண்டபம், சபா மண்டபம் போன்றவை அமைந்துள்ளன. இரண்டாம் திருச்சுற்றில் திருமண மண்டபமும், யாகசாலையும், மடைப்பள்ளியும் அகிலாண்டேசுவரி அம்மன் கோயிலும், நூற்றுக்கால் மண்டபமும் இடம்பெற்றுள்ளன. திருக்குளம், ஆயிரங்கால் மண்டபம், குடைவரைக் கோயில், சௌந்தரநாயகி அம்மன் கோயில் போன்றவை மூன்றாம் திருச்சுற்றில் காணப்படுகின்றன. குடுமிநாதர் திருக்கோயில் யாரால் கட்டப்பெற்றது என்பதற்கு நேரடியான சான்றுகள் இல்லை. தேவாரத் திருப்பதிகங்களில் இத்தலம் இடம்பெறாததால் கி.பி.7, 8-ஆம் நூற்றாண்டிற்குப் பின்னர் தோன்றியதாக இருக்க வேண்டும்.

குடைவரைக்கோயில்:

சிகாநாதர் கோயிலுக்கு மேற்குப் புறமாக மூன்றாம் திருச்சுற்றில், கிழக்கு நோக்கியவாறு குடைவரைக் கோயில் அமைந்துள்ளது. இக்கோயிலை "மேலைக்கோயில்' என்றும் அழைப்பர். இக்குடைவரைக் கோயிலில் கருவறை, குடைவரை மண்டபம், அர்த்த மண்டபம், முன் மண்டபம் ஆகிய பகுதிகள் அமைந்துள்ளன. கருவறை வாயிலின் இடப்புறச் சுவரில் வலம்புரி விநாயகரின் உருவம் புடைப்புச் சிற்பமாகச் செதுக்கப்பட்டுள்ளது. இவ்விநாயகர் உருவத்தின் மேலாக உள்ள சுவரில் நீண்ட சதுரமாக இரட்டைக்கோடுகள் போடப்பட்டு அதில் "பரிவாதிநி'' என்று கிரந்த எழுத்துகளில் எழுதப்பட்டுள்ளது. இக்கல்வெட்டு இசைக் கல்வெட்டோடு தொடர்பு உடையதால் "பவாதிநி'' என்னும் வீணையைக் குறிக்கிறது என்று கொள்ளப்படும். இக்கல்வெட்டு இந்திய இசை வரலாற்றில் குறிக்கத்தக்க சான்றாக அமைகிறது. இதுபோன்ற கல்வெட்டுத் திருமெய்யம் குடைவரைக்கோயிலிலும் இருக்கிறது.

இசைக் கல்வெட்டு:

குடைவரைக் கோயிலின் தென்பகுதியில் வலம்புரி விநாயகர் பாறையில் புடைப்புச் சிற்பமாகச் செதுக்கப்பட்டுள்ளார். இவ்விநாயகருக்கு இடது புறத்தில் 13' * 14' அடிப் பரப்பளவுடைய பாறையில் இசைக் கல்வெட்டு ஒன்றும் வலது புறத்தில் தமிழ்க் கல்வெட்டு ஒன்றும் காணப்படுகிறது. இடப்புறம் உள்ள இசைக்கல்வெட்டானது "சித்தம் நமச்சிவாய...' எனத் தொடங்கி, "எட்டிற்கும் ஏழிற்கும் உரிய' என முடிகிறது. இவ்விசைக்கல்வெட்டு முதன்முதலாக 1904-ஆம் ஆண்டு திரு. கிருஷ்ணசாஸ்திரி அவர்களால் கண்டுபிடிக்கப்பட்டது. இக்கல்வெட்டில் உள்ள எழுத்துக்கள் ஏழு பகுதிகளை உள்ளடக்கி மிகத் தெளிவுடன் விளங்குகின்றன.

இவ்விசைக் கல்வெட்டை ஆராய்ந்த ஆராய்ச்சியாளர்கள் சிலர் கி.பி. 7-ஆம் நூற்றாண்டில் மகேந்திரவர்மப் பல்லவனால் இயற்றப்பெற்றது என்ற கருத்தை வலியுறுத்தினார்கள். ஆனால் தற்போது பல ஆராய்ச்சியாளர்கள் மகேந்திரவர்மப் பல்லவனால் இயற்றப்பட்டிருக்க முடியாது என்ற கருத்தினை ஆதாரங்களுடன் மறுக்கின்றனர். இவர்களின் கருத்துப்படி பாண்டிய மன்னன் ஒருவனால் இயற்றப்பெற்றது என்ற கருத்து வலுத்து வருகிறது. இசைக் கல்வெட்டினைப் பற்றி விரிந்த பரப்பில் ஆராய இடமுள்ளது. இது கி.பி. நான்காம் நூற்றாண்டிற்கும் கி.பி. பதின்மூன்றாம் நூற்றாண்டிற்கும் இடைப்பட்ட காலக்கட்டத்தின் இசை நிலையைக் குறித்து நிற்கின்றது என இசை வல்லுநர்கள் கருதுகின்றனர். மேலும் இக்கல்வெட்டானது, இந்தியாவிலுள்ள இசைகளுக்கெல்லாம் தோற்றுவாயாக அமைகின்றது என்பதனை உணர முடிகிறது. தற்போது இதனைப் பாதுகாக்கும் வகையில் தொல்பொருள் ஆய்வுத்துறையினர் ஒரு மண்டபத்தை எழுப்பியுள்ளனர்.

சௌந்தர நாயகி அம்மன் கோயில்:

தமிழகக் கோயிற்கலை வரலாற்றில் மன்னர்களும், அரசியல் அதிகாகரிளும் மட்டுமே கோயில் எடுத்த பெருமையுடையவர்களாகத் திகழ்ந்தனர். மாறாகப் புதுக்கோட்டை மாவட்டம் குளத்தூர் வட்டத்தில் அமைந்துள்ள குடுமியான்மலையில் தேவரடியாள் ஒருத்தி, குடுமியான்மலைக் குகைக்கோயிலின் வலது புறத்தில் சௌந்தரநாயகி அம்மன் கோயில் ஒன்றை எடுப்பித்தாள். இவ்வம்மன் கோயில் அர்த்த மண்டபம், முன் மண்டபம் போன்ற அமைப்புடன் எவ்விதக் கலைச்சிறப்புமின்றி மிக எளிமையாகக் காணப்படுகிறது. இக்கோயிலைச் சடையவர்மன் வீரபாண்டியன் ஆண்ட கி.பி. 13-ஆம் நூற்றாண்டில் இவ்வூர்த் தேவரடியார்களில் ஒருத்தியான துர்க்கையாண்டி மகள் நாச்சி என்பவள் எழுப்பித்துள்ளாள். இதனை, "இக்கோயில் மேற்றளியுடைய மகாதேவர்க்கு இவ்வூர் தேவரடியால் துர்க்கையாண்டி மகள் நாச்சி எழுந்தருளிவித்த திருக்காமக்கோட்டம்'' (பு.கோ.க.366) என்ற கல்வெட்டு உறுதிப்படுத்துகிறது. இப்போது இறைவியின் பெயர் சௌந்தரநாயகி அம்மன் என வழங்கப்பட்ட போதிலும் வீரபாண்டியனின் காலத்தில் "திருக்காமக் கோட்டத்து நாச்சியார் அருவுடை மலைமங்கையார்'' என அம்மனின் பெயர் வழங்கி இருக்கிறது.

இரண்டு ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு கோயில் நிர்வாகத்தினர் சீரமைப்புக்கெனக் கோயில் நிலத்தை விற்க முற்பட்டபோது அப்பெண் 73,300 பொற்காசுகள் கொடுத்து அந்த நிலத்தை வாங்கினாள் என்ற செய்தியும் கல்வெட்டால் (பு.கோ.க.367) அறியப்படுகிறது.

இவ்விரு கல்வெட்டுகளாலும் அன்றைய சமுதாயத்தில் வாழ்ந்த தேவரடியார்கள் அரிய கலைகள் பயின்று, பொருளாதாரத்தில் ஏற்றம் பெற்றிருந்ததோடு இறைப்பணியும் செய்து வந்தனர் என்பது குறிப்பிடத்தக்கது.

அறுபத்து மூவர் சிற்பம்:

குடைவரைக் கோயிலின் வடக்கே மேற்புறப் பாறையில், அறுபத்து மூவர் சிற்பங்கள் புடைப்புச் சிற்பங்களாகச் செதுக்கப்பட்டுள்ளன. இவர்களின் நடுவே சிவன் பார்வதி இடப வாகனத்தில் காட்சி தருகின்றனர். இதுபோன்ற அமைப்புத் தமிழகத்தில் வேறு எந்தக் கோயில்களிலும் காண இயலாது. மலையின் வடக்கிலும், தெற்கிலுமாக முறையே தம்பி கிணறு, அண்ணன் கிணறு என இரண்டு கிணறுகள் காணப்படுகின்றன. மலையின் பின்பகுதியில் உள்ள சரிவில் மூன்று சமணப் படுக்கைகள் காணப்படுகின்றன.

தொல்பொருள் ஆய்வுத்துறையின் பணி:

குடுமியான்மலைத் திருக்கோயில்களை இந்தியத் தொல்பொருள் ஆய்வுத்துறையினர் கடந்த ஐம்பது ஆண்டுகளாக அதன் பழமை மாறாத வண்ணம் இங்குள்ள பல அரிய கலைச் செல்வங்களைக் காத்து வருகின்றனர். குடுமிநாதர் திருக்கோயிலின் இராசகோபுரம், பிரகாரக் கோபுரம், விமானம், சிதைவடைந்த பகுதிகள் போன்றவற்றைச் சுமார் 8 இலட்ச ரூபாய் செலவில் செப்பனிட்டுப் புதுப்பித்துள்ளனர். இத்திருக்கோயிலுக்கு கி.பி.1872 ஆம் ஆண்டிற்குப் பிறகு 10.2.2000 அன்று குடமுழுக்குவிழா நடைபெற்றது என்பது குறிப்பிடத்தக்கது.